چکیده در این مقاله، تاثیر چینش عناصر آرایه و به عبارت دیگر، ساختار هندسی آرایه در کیفیت الگوریتم بیشینه کردن نسبت سیگنال به تداخل برای شکل‌دهی پرتو بررسی میشود و نشان می‌دهد که جا‌به‌جایی محل عناصر میتواند تغییرات قابل توجهی در شکل پرتو ایجاد کند. برای رسیدن به این مقصود، هندسه های مختلف دو و سه بعدی با تعداد چهار عنصر در آرایه برای حالتی که یک سیگنال اصلی و دو سیگنال تداخلی وجود دارد، با هم مقایسه می شوند. همچنین پرتو شکل یافته از یک آرایه مستطیلی چهار در چهار که 16 عنصر دارد و تعداد عناصر آن بسیار بیشتر از مجموع تعداد سیگنال‌های اصلی و تداخلی در نظر گرفته شده است، به عنوان معیار مناسبی برای پرتو مطلوب ایجادشده در کنار ساختارهای هندسی چهار عنصری قرار میگیرد و مشاهده میشود که با انتخاب ساختار هندسی مناسب برای آرایه می‌توان از تعداد عناصر کمتر و در نتیجه، از هزینه پایین‌تری بهره برد. همچنین ساختار هندسی آرایه چهار عنصری با استفاده از الگوریتم ژنتیک برای یک سناریوی خاص و تعداد 1000 و 10000 سناریوی تصادفی به صورت تجمعی بهینه سازی شده و نتایج شکل دهی پرتو با این ساختارهای هندسی بهینه آورده میشود.
)
